ខ្ញុំបាទឈ្មោះ សារ៉ាត ផល មានអាយុ ១៩ ឆ្នាំ មកពីខេត្ត កំពត្ត ស្រុក ទីកឈូរ ឃុំ ព្រែកត្នោត ភូមិ ត្រពាំងរពៅ មានបងផ្អូន ៥ នាក់ គឺ ប្រុស បី ស្រី ពីរ ខ្ញុំជាកូនទី ២ នៅក្នុង គ្រូរសារ សព្វថ្ងៃនេះខ្ញុំរៀននៅសាលាដុនបូស្កូ កែប ផ្នែក ពត៌មានវិទ្យា សព្វថ្ងៃនេះខ្ញុំជាសិស្សឆ្នាំទីពីរ ជំនាន់ទី២។ហើយមុខវិជ្ចាដែលខ្ញុំរៀនមានដូចជាមេរៀន Word .Excel. PowerPoint. HTML. CSS . Access. Photo shop .coral Programing. Manternant. Network. English wamp server នៅក្នុងមេរៀននីមួយៗវាពិតជាមានការពិបាកសិក្សាបន្តិចបន្តូចដែរ។ប៉ុន្តែរវាមានសារះសំខាន់ណាស់សម្រាប់ខ្ញុំ ជារៀងរាល់ពេលម៉ោងសិក្សារខ្ញុំតែងតែរយកចិត្តទុកដាក់ស្ដាប់គ្រូរជានិចនិងខុំព្យាយាមសិក្សារជារៀងរាល់ថ្ងៃទោះបីជាលំបាក់យ៉ាងណាក៏ខ្ញុំព្យាយាមរៀនដែរ។កាលខ្ញុំមកដល់ពេលដំបូងខ្ញុំមិនចេះអ្វីទាំងអស់សូម្បីតែបន្តិចពីព្រោះខ្ញុំមិនបានរៀនចប់ថ្នាក់ទី១២ទេខ្ញុំបានបញ្ឈប់ការសិក្សារចាប់តាំងពីរថ្នាក់ទីប្រាំ ៦ កមម្លេះហើយនៅពេលដែលខ្ញុំបានបញ្ចប់ការសិក្សាភ្លាមអស់រយះពេលមូយឆ្នាំខ្ញុំក៏បានចេញទៅធ្វើការសំណង់និងចុះទូកនៅលើសមុទ្រកាត់ព្យុះកាត់ខ្យល់ហាលភ្លៀងហាលថ្ងៃមិនដែលបានទំនេរទេគឺខ្ញុំជូបទុកលំបាកខ្លាំងណាស់ទម្រាំខ្ញុំបានមករៀននៅទីនេះមិនត្រឹមតែប៉ុន្និងទេខ្ញុំក៏ធ្លាប់ឡើងភ្នំកាប់កូនឈើលក់ដើម្បីយកលុយដូរជាមូយបាយគ្រាន់ចឹញ្ចឹមជីវិតដែរពីព្រោះគ្រូរសារខ្ញុំក្រពេកអីញ្ចិងហើយទើបខ្ញុំសុខចិត្តលះបង់ការសិក្សាចោលដើម្បីទៅរកលុយទីញអង្ករដើម្បីចឹញ្ចឹមជីវិតដល់សព្វថ្ងៃនេះ។ហើយខ្ញុំបានមករៀននៅសាលាដុនបស្កូក៏ព្រោះដោយសារបងប្រុសរបស់ខ្ញុំដែរគឺគាត់បានហៅខ្ញុំអោយមកចូលរៀននិងគេ។ពេលដែលខ្ញុំបានឮហើយខ្ញុំសែនត្រែកអរខ្លាំងណាស់មិនដឹងថាមានអ្វីមកប្រទានអោយខ្ញុំទេខ្ញុំក៏រៀបចំអីវាន់ប្រដាប់ប្រដារមកភ្លាមពេលមកដល់ខ្ញុំក៏បានសម្រេចចិត្តរៀនភាសារអង្គគ្លេស និង កុំព្យូទ័រ
ពេលដែលខ្ញុំចាប់ផ្ដើមរៀនខ្ញុំគិតថានិងសាកល្បងចំនូនបីខែរបើរសិនមិនអាចទៅរូចខ្ញុំនិងឈប់រៀនវិញក៏ប៉ុន្តែរដោយសារការព្យាយាមរបស់ខ្ញុំក៏បានសម្រេចដូចបំណង។ខ្ញុំតែងតែសូរទៅដល់លោកគ្រូរនិងអ្នកគ្រូរនៅមេរៀនអ្វីដែលខ្ញុំមិនចេះនិងសិស្សច្បងទាំងអស់គ្នារ។ហើយពូកគាត់ក៏ពេញចិត្តប្រាប់មកខ្ញុំដែរដោយសារពូកគាត់បានឃើញការព្យាយាមរបស់ខ្ញុំ។ហើយពូកគាត់តែងតែនិយាយលើកទឹកចឹត្តដល់ខ្ញុំជានិច្ចពេលនោះហើយខ្ញុំក៏មានទឹកចិត្តនិងការតស៊ូរៀនបន្ថែមទៀតជារៀងរាល់ថ្ងៃដែរ។ហើយអ្វីដែលខ្ញុំមិននិកស្មាននោះគឺខ្ញុំអាចមើលឃើញផ្លូវមូយដូល្អនៅថ្ងៃអានាគតរបស់ខ្ញុំហើយ។ហើយខ្ញុំសប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់នៅពេលដែលខ្ញុំបានរៀនចេះខ្ញុំបានដឹងនៅអ្វីដែលខ្ញុំមិនបានដឹងពីមុនហើយខ្ញុំក៏មានមិត្តភក្តិជាច្រើនដែលគូរអោយរាប់អានខ្លាំងណាស់កាលពីមុនខ្ញុំមានមិត្តភក្តិត្រឹមតែពីនាក់ប៉ុណ្នោះពេលទៅណាមកណាសិងតែមិនមានគេនិយាយរកប៉ុន្តែអីឡូវនោះខ្ញុំមានមិត្តភក្តិជាច្រើនហើយមានអ្នកស្រលាញ់រាប់អាន។ហើយច្រើនខ្ញុំសប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់ពីព្រោះខ្ញុំស្គាល់បានដឹងថានៅក្នុងសង្គមនិងក្រៅសង្គមខុសគ្នាខ្លាំងណាស់។ហើយជាចុងបញ្ចប់ខ្ញុំក៏សូមអគុណដល់លោកឪពុក លី សំណាង ដែលបានផ្ដល់អោយខ្ញុំរៀននៅសាលានេះ និង អគុណដល់លោកគ្រូអ្នកគ្រូផងដែរដែលបានបង្រៀនដល់ខ្ញគ្រប់មុខវិជ្ចា
សូមអគុណ!
ពេលដែលខ្ញុំចាប់ផ្ដើមរៀនខ្ញុំគិតថានិងសាកល្បងចំនូនបីខែរបើរសិនមិនអាចទៅរូចខ្ញុំនិងឈប់រៀនវិញក៏ប៉ុន្តែរដោយសារការព្យាយាមរបស់ខ្ញុំក៏បានសម្រេចដូចបំណង។ខ្ញុំតែងតែសូរទៅដល់លោកគ្រូរនិងអ្នកគ្រូរនៅមេរៀនអ្វីដែលខ្ញុំមិនចេះនិងសិស្សច្បងទាំងអស់គ្នារ។ហើយពូកគាត់ក៏ពេញចិត្តប្រាប់មកខ្ញុំដែរដោយសារពូកគាត់បានឃើញការព្យាយាមរបស់ខ្ញុំ។ហើយពូកគាត់តែងតែនិយាយលើកទឹកចឹត្តដល់ខ្ញុំជានិច្ចពេលនោះហើយខ្ញុំក៏មានទឹកចិត្តនិងការតស៊ូរៀនបន្ថែមទៀតជារៀងរាល់ថ្ងៃដែរ។ហើយអ្វីដែលខ្ញុំមិននិកស្មាននោះគឺខ្ញុំអាចមើលឃើញផ្លូវមូយដូល្អនៅថ្ងៃអានាគតរបស់ខ្ញុំហើយ។ហើយខ្ញុំសប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់នៅពេលដែលខ្ញុំបានរៀនចេះខ្ញុំបានដឹងនៅអ្វីដែលខ្ញុំមិនបានដឹងពីមុនហើយខ្ញុំក៏មានមិត្តភក្តិជាច្រើនដែលគូរអោយរាប់អានខ្លាំងណាស់កាលពីមុនខ្ញុំមានមិត្តភក្តិត្រឹមតែពីនាក់ប៉ុណ្នោះពេលទៅណាមកណាសិងតែមិនមានគេនិយាយរកប៉ុន្តែអីឡូវនោះខ្ញុំមានមិត្តភក្តិជាច្រើនហើយមានអ្នកស្រលាញ់រាប់អាន។ហើយច្រើនខ្ញុំសប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់ពីព្រោះខ្ញុំស្គាល់បានដឹងថានៅក្នុងសង្គមនិងក្រៅសង្គមខុសគ្នាខ្លាំងណាស់។ហើយជាចុងបញ្ចប់ខ្ញុំក៏សូមអគុណដល់លោកឪពុក លី សំណាង ដែលបានផ្ដល់អោយខ្ញុំរៀននៅសាលានេះ និង អគុណដល់លោកគ្រូអ្នកគ្រូផងដែរដែលបានបង្រៀនដល់ខ្ញគ្រប់មុខវិជ្ចា
សូមអគុណ!
